Documentaire van de Duitse filmmaker Thomas Riedelsheimer over de Engelse kunstenaar Andy Goldsworthy (1956). Goldsworthy woont in Schotland, maar werkt wereldwijd. In zijn werk zoekt hij altijd de verbinding met de natuur. Hij werkt op locatie en zijn kunstwerken zijn soms blijvend – structuren van zwerfstenen, bewerkte bomen – maar meestal vluchtig: gemaakt van bloemblaadjes, zand of regendruppels. Soms bestaat zijn werk uit een op film vastgelegde performance. Evenals de eerste documentaire over Goldsworth, ‘Rivers and tides’* (2001) is de film voorzien van een bijzondere soundtrack door Fred Frith. De recensenten geven 2-4 sterren. Ronald Rovers (Trouw 11-10-’18) schrijft '’Leaning into the Wind' heeft iets sufs. Iets terughoudends’ en vindt dat de filmmaker dieper had moeten graven. Dana Linssen (NRC 9-10-’18) daarentegen: ‘(…) Leaning Into the Wind is een manier om al die vluchtige momenten ietsje langer te laten bestaan. De toon (ook van de muziek van Fred Frith) van de film is prettig meditatief. (…) Zijn manier van kijken is even vanzelfsprekend als betoverend.’