Documentaire (2019) van Patricio Guzmán. Laatste deel van trilogie over heden en verleden van zijn vaderland Chili, waar hij na Pinochets staatsgreep (1973) vertrok. In deel 1 (Nostalgia de la luz*) en deel 2 (El boton de nacar**) verkende hij het noorden en zuiden van Chili. Deel 3 gaat over de bergketen (cordillera) die de ruggegraat van Chili vormt en Santiago. Fraaie natuurbeelden wisselen niet eerder vertoonde beelden van de volksopstand in 1973 af en interviews met o.a. schrijver Jorge Baradit, de beeldhouwers Vicente Gajardo en Francisco Gazitúa en wetenschapper Pablo Salas, die met zijn videocamera de dagelijkse terreur van de dictatuur vastlegde. Bekroond als beste documentaire in Cannes. Beoordeling IMDb: 7,1. Ruud Vos (Filmtotaal 5-2-’20) vindt het wat onbevredigend, omdat met de Andes een symbool is gekozen 'dat niet helemaal passend lijkt voor wat hij (…) uiteindelijk vertelt’ (2,5 sterren). Dana Linssen (NRC 4-2-’20): ‘Andes is schoonheid en gevangenis tegelijk’ (3 sterren). Ronald Roovers (Trouw 5-2-’20): ‘een monument voor de pijn van de Chileense geschiedenis’ (4 sterren). Kevin Toma (Volkskrant 6-2-’20): ‘De associatieve, ogenschijnlijk richtingloze vertelstijl (…) zal niet iedereen bekoren. Tegelijkertijd ontleent de film er zijn rijkdom aan' (4 sterren).