Tv-maker Martin de Vries is in 2016 net zestig en krijgt het minder druk op zijn werk. Zonder duidelijke reden en zonder noemenswaardige voorbereiding besluit hij een deel van de Camino de Santiago te gaan lopen, van Le Puy-en-Velay in midden-Frankrijk naar Santiago in Noordwest-Spanje, een tocht van 1600 kilometer in bijna zeventig dagen. Onderweg filmt hij zichzelf en het landschap met zijn smartphone, GoPro-camera en selfiestick, als een videodagboek voor zichzelf en zijn vrienden en familie. Medewandelaars en overnachtingsplekken komen weinig in beeld. Na thuiskomst besloot hij van het materiaal een documentaire te maken die op International Film Festival Rotterdam in première ging. De recensenten geven 1-3 sterren. VPRO Cinema (vpro.nl) ziet vooral ‘tenenkrommend egocentrisme’. Belinda van de Graaf (Trouw 6-6-’19) ziet een ‘mooie, intieme roadmovie’. Kevin Toma (Volkskrant 5-6-’19): ‘(…) Het blijft zíjn wandeling, zíjn film. Dat kun je ijdel vinden, maar de film wordt door die focus eerder bescheiden dan egocentrisch. In plaats van per se de essentie van het pelgrimspad te moeten ontrafelen, lijkt De Vries slechts te willen tonen hoe het voor een man als hij is om in zijn eentje zo’n reis te maken. (…)’ Bekroond met de Kristallen Film.