Na veel serieuze drama's zoals Camille Claudel 1915 en Hors Satan maakte de Franse regisseur Bruno Dumont de tragikomische misdaadfilm 'P'tit Quinquin'* (2014). Ook de opvolger is (tragi)komisch en is opnieuw gesitueerd in een dorpje aan de Opaalkust, de geboortestreek van Dumont. In 1910 arriveert de rijke familie Van Peteghem voor hun jaarlijkse zomervakantie. De idyllische sfeer wordt verstoord door mysterieuze verdwijningen, waarover een niet zo slim politieduo zich buigt. Intussen krijgt de transgenderzoon van de familie een verhouding met een ruwe visserman, Ma Loute (Mijn Louis). De recensenten zijn kritisch en geven 2 of 3 sterren. Coen van Zwol (NRC 22-6-'16) schrijft: 'Ma Loute is een unieke film, geschoten in de klare lijnen en frisse kleuren van een Kuifje-album, en met een prikkelende onderstroom van klassenstrijd.' Maar hij vervolgt 'De formele bravoure van Ma Loute is prijzenswaardig, wat niet wegneemt dat de film niets van substantie zegt, nergens heengaat en bijna provocatief ongrappig is. (...) Interessant is Ma Loute wel. Tergend interessant.'